بررسی جایگاه سفالینه های آبی و سفید چین در هنر ایران

نگارگری به دلیل تاثیر بنیادین بر آثار تجسمی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و گستره وسیعش هنگامی آشکار می شود که هنرمندان آن را به هنر کاربردی تبدیل کنند و در آفرینش سایر آثار هنری به عنوان عنصر تزیینی از آن بهره ببرند. از آنجایی که سفالینه های ایران ارتباط بسیار نزدیکی با زندگی مردم داشته و به دلیل تنوع شکل در تمام زمینه های مختلف کاربرد نامحدودی داشته اند، از لحاظ زیبایی شناختی نیز حائز اهمیت هستند. با گسترش روابط ایران و چین و ورود سفالینه های آبی و سفید چینی، تحولات اساسی در شیوه های تزیینی آثار سفالی به وجود آمد. البته هنرمندان خلاق صفوی ضمن تلفیق نقش مایه های چینی با طرح ها و نقوش ایرانی، آثاری مطابق با سلیقه ایرانی ارائه دادند. از آنجایی که نگارگران، زندگی روزمره و واقعیات دوران معاصر خود را نشان می دهند، میزان و نوع مصرف این ظروف نیز ناخودآگاه در نگاره های آنها بروز می یابد. لذا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای به میزان تاثیرگذاری سفالینه های آبی و سفید چینی بر آثار سفالی و نگارگری ایران می پردازد.