جایگاه رجز در شعر دفاع مقدس

سرزمین ایران، همواره سرزمین حماسه، دلیریو شجاعت بوده‏است. حماسه های ملی - مذهبی فراوان در اعصار گذشته و حال در خصوص تکریم قهرمانان ملی - مذهبی به نظم در‏آمده و پهلوانی ها، رشادت ها، آرمان ها و خواست های ایرانیان را توصیف کرده‏اند.
ادبیات پایداری (که شعر دفاع مقدس، گونه‏ای از آن است) شاخه ای از درخت تنومند ادبیات حماسی است که در هر روزگاری به شیوه خاصی نمود می یابد. اگرچه بین سروده ها با درون مایه و مضمون مقاومتو پایداری در دوران دفاع مقدس و پس از جنگ، با مضمون ادب حماسی کلاسیک، تفاوت هایی است، وجه اشتراکهمه آنها ظلم‏ ستیزی، مبارزه با استبداد داخلی، بیگانه‏ستیزی، عدالت‏خواهی و دعوت به استقامت در برابر دشمن است.
اغلب سروده های آغازین جنگ و سال های دفاع مقدس به قصد تهییج و ترغیب به نبرد و مقاومت و پایداری سروده‏شده اند؛ بنابراین مضمونی، رجز‏گونه دارند.
این مقاله، ضمن اشاره به کاربرد رجز در اشعار حماسی ادوار مختلف شعر فارسی، مقاصد و کارکردهای آن در اشعار دفاع مقدس را بررسی کرده‏است. برای نیل بدین مقصود، ابتدا رجز در اشعار دفاع مقدس استخراج گردیده، پس از آن مقاصد و کار‏کردهای رجز در این اشعار تحلیل شده‏است.