تاثیر منابع مختلف کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays L. saccharata)

به منظور بررسی تاثیر کود نیتروژنه، کمپوست زباله شهری و کود مرغی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays var. saccharata)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در استان فارس شهرستان مرودشت در سال 93-1392 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف منابع کودی (200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (T1)، 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (T2)، هشت تن کود مرغی در هکتار (T3)، 24 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T4)، 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + دو تن کود مرغی در هکتار (T5)، 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + چهار تن کود مرغی در هکتار (T6)، 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + شش تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T7)، 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 12 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T8) و بدون کود (T9) بودند. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارهای مختلف کودی بر صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. بیشترین عملکرد بلال و دانه کنسروی به ترتیب معادل 2178 و 931 گرم در مترمربع و وزن هزار دانه معادل 3/307 گرم در تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + چهار تن کود مرغی تن در هکتار (T6) به دست آمد. تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 12 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T8) دارای بیشترین شاخص برداشت بلال (7/48 درصد) و شاخص برداشت دانه کنسروی (8/42 درصد) بود. همچنین کمترین میزان عملکرد بلال معادل 1188 گرم بر مترمربع، عملکرد دانه کنسروی معادل 426 گرم بر مترمربع، وزن هزار دانه معادل 8/204 گرم، شاخص برداشت دانه کنسروی معادل 8/35 درصد و شاخص برداشت بلال معادل 3/41 درصد مربوط به تیمار بدون کود (T9) بود. استفاده از کودهای آلی توام با کودهای شیمیایی نیتروژنه، می تواند روش مناسبی جهت افزایش عملکرد ذرت شیرین و حفظ حاصلخیزی خاک باشد. بر اساس نتایج به دست آمده تیمار T6 می تواند تیمار قابل توصیه و برتر برای کشاورزان منطقه باشد.