آنالیز مولکولی کلاس های مختلف اینتگرون در سویه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا با استفاده از روش Multiplex-PCR

حضور اینتگرون های کلاس I، II وIII در پسودوموناس آئروژینوزا با مقاومت دارویی چندگانه، نگرانی های فراوانی را در کلینیک ایجاد کرده است. این مطالعه باهدف بررسی فراوانی اینتگرون کلاس I، II و III در ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا انجام شد.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 60 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا از آزمایشگاه میکروب شناسی بیمارستان حضرت رسول (ص)، تهران به دست آمد. تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار در ژل و بر اساس دستورالعمل CLSI و بر روی محیط مولر هینتون آگار برای آنتی بیوتیکی انجام گردید. همچنین DNA ژنومیک سویه ها با استفاده از کیت استخراج و M-PCR با استفاده از آغازگرهای اختصاصی intI، intII و intIII انجام گردید.
بیشترین میزان مقاومت در سویه های واجد اینتگرون بوده، به طوری که تمامی سویه ها به آموکسی سیلین (6/96%) مقاوم بوده اند. نتایج نشان داد تمامی 60 سویه تحت مطالعه دارای مقاومت کامل (%100) به آمیکاسین بودند. بیشترین توزیع فراوانی مربوط به ژن intI با 40% و کمترین فراوانی ژن intIII به میزان 6/16% گزارش شد. ژن intIIدر هیچ یک از نمونه های مورد بررسی شناسایی نگردید.
با توجه به شیوع بالای اینتگرون کلاس I در ایزوله های مقاوم پسودوموناس آئروژینوزا و ارتباط آن با الگوهای مختلف مقاومت دارویی، اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در بیمارستان های مورد مطالعه برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن ها ضروری به نظر می رسد.