بررسی رابطه هوش هیجانی با سلامت عمومی، خودکارامدی، خودتنظیمی و عزت نفس دانش آموزان دبیرستان های دولتی شهر اصفهان

اهمیت توجه به هوش هیجانی در نوجوانان نسبت به گذشته افزایش چشمگیری داشته است و باید مولفه های گوناگون آن مانند سلامت عمومی، خودکارامدی، خودتنظیمی و عزت نفس تقویت گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین ارتباط میان هوش هیجانی با سلامت عمومی، خودکارامدی، خودتنظیمی و عزت نفس دانش آموزان پایه دوم متوسطه دبیرستان های دولتی شهر اصفهان بود.
روش ها کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به روش مقطعی بر روی 240 دانش آموز دوره دوم متوسطه دوم شهر اصفهان در سال 1394 انجام گردید. آزمودنی ها به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامه های دموگرافیک، هوش هیجانی Shiring، سلامت عمومی Goldberg، خودتنظیمی، خودکارامدی عمومی Sherer (Sherer General Self-Efficacy Scale یا SGSES) و عزت نفس Coopersmith (Coopersmith Self-Esteem Inventories یا CSEI) را تکمیل نمودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی Pearson، Spearman و Independent t در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس آزمون همبستگی، هوش هیجانی با خودکارامدی (001/0 = P)، عزت نفس (001/0 = P) و سلامت عمومی (001/0 = P) ارتباط معنی داری داشت، اما ارتباط آن با خودتنظیمی معنی دار نبود (221/0 = P).
توجه به بهبود هوش هیجانی با توجه به جنسیت می تواند در بهبود مهارت های خودکارامدی، عزت نفس، سلامت عمومی و مهارت خودتنظیمی برای تدوین برنامه های آموزشی دانش آموزان حایز اهمیت باشد.