بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان های شهر شیراز در سال 1394

توسعه فرهنگ ایمنی، عنصر اصلی بسیاری از برنامه های ایمنی بیمار در بیمارستان ها و مراکز درمانی به شمار می رود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان های شهر شیراز بود.
این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که بر روی 210 نفر از کارکنان بالینی یکی از بیمارستان های شهر شیراز انجام شد. ابزار پژوهش، ویرایش فارسی پرسش نامه اصلاح شده Stanford (Modified Stanford Instrument یا MSI) بود که پس از تایید روایی و پایایی (74/0 = α) مورد استفاده قرار گرفت. فرهنگ ایمنی بیمار در چهار سطح ضعیف (125-101)، متوسط (150-126)، خوب (175-151) و عالی (200-176) طبقه بندی گردید. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سن و سابقه کار مشارکت کنندگان به ترتیب 68/11 ± 60/28 و 68/11 ± 80/4 سال بود. میانگین نمره فرهنگ ایمنی در مطالعه حاضر 806/0 ± 140/150 به دست آمد. از میان متغیرهای مورد بررسی، ارتباط معنی داری بین نمره فرهنگ ایمنی با شغل، بخش های مختلف بیمارستان و سن مشاهده شد (050/0 > P). بیشترین سطح فرهنگ ایمنی نیز به ترتیب به بخش های آزمایشگاه، رادیولوژی و جراحی اختصاص داشت.
اگرچه وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان مورد بررسی در سطح خوبی ارزیابی گردید، اما به منظور ارتقای آن به سطح عالی، ضروری است مداخلات مورد نیاز از جمله آموزش مداوم کارکنان و بهبود مستمر نظام حاکمیت بالینی توسط بیمارستان برنامه ریزی و اجرا گردد.