عفونت پایدار ویروس اسهال ویروسی گاو (BVDV) در گله های گاو

ویروس اسهال ویروسی گاو (BVDV) یک عامل مهم بیماریزای مرتبط با بیماری های تناسلی، تنفسی و گوارشی گاوها در جهان به شمار می رود. این ویروس سبب خسارات اقتصادی مداوم به صنعت دامداری عمدتا به خاطر کاهش عملکرد دستگاه تولید مثل می شود. توانایی ویروس در عبور از جفت در مراحل اولیه آبستنی، منجر به تولد گوساله های با عفونت پایدار (PI) می گردد. گوساله های با عفونت پایدار به مراتب بیشتر از حیوانات مبتلا به عفونت گذرا یا حاد بیماری، ویروس را منتقل می کنند، زیرا که مقادیر بسیار بیشتری از ویروس را در طول حیاتشان دفع کرده و به عنوان مخازن و ناقلان این ویروس مورد توجه قرار گرفته اند. هیچ راه درمان قطعی برای حیوانات مبتلا به این ویروس وجود ندارد. تمامی روش های کنترلی موجود که در بسیاری از کشورهای جهان در حال اجراست، مبتنی بر شناسایی حیوانات دارای عفونت پایدار و سپس حذف آن ها از گله استوار است. به همین علت، شناسایی به موقع این حیوانات پس از تولد از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در حال حاضر، به منظور شناسایی دام های فوق از روش های تشخیصی از جمله جداسازی ویروس، ایمونوهیستوشیمی (IHC)، آنتی ژن کپچر الایزا (ACE) و واکنش زنجیره ای پلیمراز-رونویسی معکوس(RT-PCR) استفاده می شود. هر کدام از این روش ها برای شناسایی ویروس اسهال ویروسی گاو مزایا، معایب و شرایط مختلف کاربرد دارند. قابل اطمینان بودن این روش های تشخیصی به انتخاب روش مناسب نمونه برداری بر اساس سن حیوان بستگی دارد.