بررسی تاثیر سیتوتوکسیک کورکومین بر تکثیر سلول سرطانی روده بزرگ انسان (HT_29)

سرطان دستگاه گوارش شایع ترین نوع در ایران با فراوانی 38 درصد است. خطر ابتلا به این سرطان تحت تاثیر دو عامل محیطی و فاکتورهای ژنتیکی می باشد. کورکومین از جمله فیتوکمیکال هایی است که در استراتژی chemoprevention در راستای بلوکه کردن، کند کردن و یا برگشت پروسه سرطان زایی نقش دارد. مطالعات نشان داده که کورکومین می تواند مانع بروز سرطان راست روده شده و یا آن را به تاخیر بیندازد. در این پژوهش اثر کورکومین بروی تکثیر سلول های سرطانی HT_29 بررسی شد.
در این پژوهش تجربی رده سلولی HT_29 در محیط DMEM کشت داده شد. اثر غلظت های مختلف کورکومین بر روی رشد سلول های سرطانی HT_29 با روش MTT بررسی گردید، نوع مرگ سلولی القاء شده توسط رنگ آمیزی DAPI سنجش شد. تمامی تجربیات سه بار تکرار شدند و جهت تحلیل داده ها از نرم افزار Instate 3 و آزمون آماری one-way ANOVA استفاده گردید.
بقاء سلولی در غلظت μM 50 کورکومین پس از طی 24 ساعت تیمار، 53 درصد محاسبه شد (IC50). بعد از طی 72 ساعت تیمار، واکوئله شدن و کاهش شدید سلول های زنده در محیط کشت مشاهده شد. همچنین، میزان سلول های آپوپتوز شده توسط رنگ آمیزی DAPI تعیین شد.
با توجه به مسیرهای مولکولی دخالت کننده در تکثیر سلولی و توانایی کورکومین در القای پروتئین های پروآپوپتوتیک و مهار پروتئین های آنتی آپوپتوتیک و مسیرهای بقا همچون NF-KB و AKT، می توان آن را به عنوان یک عامل ضد سرطان معرفی نمود.