من گرسنه ام، من تشنه

برخی آثار را می‏توان در بعضی موارد قبل از خواندن با مطالعه در نقد آن شناخت و گاهی هم با نخواندن کتاب شاید چیزی را از دست ندهیم. البته اگر نقد مغرضانه و یک سویه نباشد. حتی به راحتی می‏توان گفت نقد برخی آثار زیباتر از خود آثارند. گرچه برخی معتقدند که هر کتابی ارزش یک بار خواندن را دارد، اما به شدت توصیه می‏کنم کتاب من گرسنه‏ام، من تشنه را حتما دوبار بخوانید.
این کتاب را می‏توان از ابعاد مختلف نقد کرد. از بعد ساختاری، کتاب بیشتر دارای عنصر کشمکش و از زاویه دید سوم شخص محدود به ذهن زن هست که شخصیت‏سازی در آن زیاد چشمگیر نیست، چراکه منظور نویسنده پرداختن به مقوله کلی گرسنگی است. در بعد روان‏شناختی شاید بتوان به طور کلی تاثیر فقر را بر روح و روان انسان‏ها بررسی کرد و در شکل گسترده‏تر از بعد جامعه‏شناختی اثر فقر در جامعه منجر به تشکیل گروه های وندال و عقده‏ای می شود که به خاطر سرکوب شدن برخی از نیازهای کودکی، جامعه را به ابتذال و سقوط می‏کشاند. اما بازی با انواع تقابل‏ها در این داستان، آن را به یک اثر چندبعدی تبدیل کرده است و به نوعی ذهن خواننده را به چالش‏های گوناگون می‏کشد.