تحلیل تطبیقی شاخصه های معنویت در عصر ظهور و عصر مدرن

مسئله نیاز به دین عمری به قدمت تاریخ بشر دارد. در تحقیقات جامعه شناسان و مردم شناسان به اثبات رسیده که نمی توان در طول تاریخ، قومی از اقوام بشری را بدون دین یافت. راز این امر آن است که انسان دارای سرشت و فطرت دینی بوده و هویت او در متن خلقت با دین داری عجین شده است. دین، شاخصه و مولفه های فراوانی دارد. از مهم ترین آنها مسئله معنویت است. دین داری با معنویت همراه بوده و تلازم کاملی بینشان برقرار است. ویژگی اصلی در عصر ظهور و حکومت مهدوی با توجه به حاکمیت دین، زندگی معنوی خواهد بود. یعنی عنصر اساسی در حاکمیت مهدوی، معنویت است. آیا می توان از معنویت، بدون دین هم سخن گفت؟ به این معنا که انسان معنوی باشد، بدون این که به ادیان الهی پای بند باشد. در عصر مدرن به دنبال مسائلی که برای بشر غربی در حوزه های مختلف علمی، سیاسی، فرهنگی، فلسفی و اجتماعی شکل گرفت، دین و مذهب هم به گونه ای رو به افول رفته و گرایش های دین مدارانه رو به ضعف نهاد. اما با توجه به فطری بودن مسئله معنویت، چاره کار را در جایگزینی معنویت های منهای دین دیدند. از این جهت در دنیای امروز از معنویت سفید و یا معنویت منهای دین سخن گفته می شود. در این تحقیق با بررسی تطبیقی میان معنویت های مدرن و معنویت عصر ظهور، به تفاوت اساسی و مبنایی این دو معنویت اشاره خواهد شد.