مبانی انسان شناختی روش تربیتی قرآن و حدیث در بعد اجتماعی

به طور کلی، چگونگی رفتار در هر سبکی از تربیت، بر جهان بینی حاکم بر آن سبک و نوع نگاه به انسان، مبتنی است و بدون شناخت انسان، شناخت خدا، هستی و چگونگی رفتار انسان در جامعه تبیین نخواهد شد. از-این رو، این پژوهش به شیوه ی توصیفی_ تحلیلی و به روش کتابخانه ای، به بررسی این موضوع از دیدگاه قرآن و حدیث می پردازد. از نظر انسان شناسی اسلامی، انسان موجودی دو بعدی(مادی و روحانی)، دارای اختیار، مسئول، الهی و فطرت محور، برخوردار از عقل، حقیقت گرا و زیبا گراست؛ بدین صورت که انسان در حوزه تربیت اجتماعی با واکنش مسئولانه نسبت به پدیده های پیرامون خویش، با تکیه بر الهی بودن، پیروی از وحی، مراجعه به فطرت، به کارگیری عقل و با بهره گیری از اراده، اختیار و حاکمیت عقل بر احساس و جهت دادن فطرت زیبایی گرایی، می تواند به هدف خود؛ یعنی رشد اخلاقی و انسانی و سعادت دنیا و آخرت دست یابد. از این رو، انسان کامل و توسعه یافته، همان انسانی است، که با حرکت بر محور انسانیت و اصول فطرت، تکامل می یابد و با یاری جستن از سه منبع عقل، وحی و تجربه، راه تعمیق و گسترش اصول انسانی را، در عرصه های حیات خود باز می کند.