تاثیر نقوش ساسانی در تزئینات حجاری شده کلیسای صلیب مقدس آغتامار

قرن 10 میلادی در جزیره آغتامار در ترکیه امروزی کلیسایی توسط شاه گاگیک به نام صلیب مقدس بنا شد که نمونه ای منحصر به فرد در هنر مسیحی این دوره و یکی از شاهکارهای بی نظیر کلیسا سازی به سبک ارمنی است. بسیاری از موضوعات و سبک حجاری های این کلیسا به شیوه ساسانی است، از جمله نقوش گیاهی، جانوری، اساطیری، ماسک های انسانی و نقوش پادشاهی. این پژوهش به روش توصیفی و تطبیقی به بررسی نقوش حجاری شده در کلیسای آغتامار و تاثیر هنر ساسانی در آنها می پردازد. سوال تحقیق آن است که کدام نقوشی ساسانی بر تزئینات کلیسای آغتامار تاثیر گذاشتند و علت استفاده از این نقوش چه بود. هدف از این پژوهش بررسی تطبیقی نقوش کلیسای صلیب مقدس آغتامار و نقوش دوره ساسانی و شناسایی وجوه مشترک و مفاهیم این نقوش در تزئینات کلیساست. موج جدید تاثیر محصولات ساسانی در قرن 10 میلادی نه تنها در سرزمین های اسلامی بلکه در پادشاهی مسیحیت قفقاز و قسطنطنیه نمایان شد. نقوش ساسانی از طریق هنر اسلامی و بیزانس به هنر ارامنه و از جمله کلیسای آغتامار منتقل شد؛ استفاده از این نقوش در جهت تایید قدرت شاه بر اساس سنت های ساسانی بود که از طریق هنر اسلامی به هنر مسیحیت منتقل شد. تعدادی از نقشمایه ها نشانه های خورنه در ایران باستان بودند. برخی از این نقوش به عنوان نشان آزادگی نیز بوده اند، اما بیشترین تاکید بر روی مفهوم سلطنت بوده است. این نقوش به عنوان نمادهای سلطنت در ارتباط با مکان های نقوش در نمای کلیسا نیز بوده اند. نقوش عقاب ها و گریفین در قاب نمای جنوبی کلیسا، که نمایانگر تصویر شاه گاگیک در درگاه است و در سمت راست این در پرنده با نقش سر قوچ نمایش داده شده است، نقش آنان را به عنوان نمادهای قدرت و شکوه پادشاهی را با بیشترین وضوح به نمایش می گذارد. بسیاری از نقشمایه های کلیسای آغتامار در نهایت از هنر ساسانی سرچشمه می گیرند، هرچند، به گواه جزئیات سبکی، الگوهای واقعی کارشده در آثار هنری در طی دوران اسلامی بوده است، سنت هایی که میراث هنر ساسانی بود و تا قرن ها در هنر سرزمین های دیگر ادامه یافت.