اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله ی (کارآمد و ناکارآمد) دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‏ی (کارآمد و ناکارآمد) دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر پایه‏ی اول دوره‏ی متوسطه‏ی دوم ناحیه‏ی دو شهر اردبیل در سال‏تحصیلی 95-1394 تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 60 دانش آموز انتخاب شده و به طور تصادفی در گروه آزمایش (30 نفر) و گروه کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، 6 جلسه تحت آموزش تفکر انتقادی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه پرسشنامه ی تجدید نظر شده‏ی حل مساله‏ی اجتماعی دزوریلا، نزو، مید-اولیورز (2000) استفاده شد. داده ها با روش آماری کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‏ی دانش آموزان مورد تائید قرار گرفته است. بدین صورت که میانگین نمره های پس‏آزمون دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به دانش آموزان گروه کنترل به طور معناداری در سبک حل مساله‏ی کارآمد (جهت‏گیری مثبت به مساله و سبک منطقی حل مساله) بیشتر و در سبک حل مساله‏ی ناکارآمد (جهت‏گیری منفی به مساله، سبک اجتنابی حل مساله و سبک تکانشی حل مساله) کمتر بود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش تفکر انتقادی در افزایش سبک حل مساله‏ی کارآمد دانش آموزان اثربخش است.