تاثیر تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن VEFG در دو بافت چربی احشایی و زیر جلدی موش های نر ویستار

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر دو شیوه ی تمرینی تناوبی شدید (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر بیان ژن عامل رشد مشتق از اندوتلیال (VEGF) در بافت چربی زیر پوستی و احشایی در رت های نر نژاد ویستار انجام گرفت.
در این مطالعه ی تجربی، نمونه ی آماری تعداد 24 سر رت ویستار (20±250 گرم) بودند که در چهار گروه شاهد پایه، شاهد 8 هفته، فعالیت تداومی با شدت متوسط (MICT) و فعالیت ورزشی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته دویدن بر روی تردمیل انجام شد. تمرین MICT با شدت معادل 50 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و به مدت 15 تا 60 دقیقه دویدن به تدریج افزایش یافت. تمرین HIIT با شدت معادل 70 تا 100 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و در 4 تا 8 تناوب یک دقیقه ای فعالیت شدید و 3 تا 7 تناوب یک دقیقه ای فعالیت آهسته با شدت معادل 50 تا 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. بافت برداری 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد و میزان بیان ژن به روش Real-time RT-PCR کمی اندازه گیری شد.
نتایج تحقیق حاکی از افزایش معنی دار بیان ژن VEGF در بافت چربی زیر پوستی پس از تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی شدید بود (05/0≥P)، در حالی که تفاوت معنی دار در بیان این ژن در بافت چربی احشایی پس از دو مداخله ی تمرینی دیده نشد (05/0≤P).
براساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد میزان اثرگذاری فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط و به ویژه تناوبی شدید بر آنژیوژنز بافت چربی زیر پوستی بیشتر از بافت چربی احشایی است.