مقایسه سمیت آفت کش گیاهی تنداکسیر (Tondexir®) و کنه کش شیمیایی فن پیروکسی میت (Ortus®) روی کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae و دشمن طبیعی آن (Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot (Acari: Phytoseiidae

در این تحقیق اثر آفت کش گیاهی تنداکسیر (Tondexir®) و کنه کش شیمیایی فن پیروکسی میت (®Ortus) روی تخم و بالغ کنه تارتن دونقطه ایKoch Tetranychus urticae و همچنین دشمن طبیعی آن، کنه شکارگر Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی تاثیر غلظت های پیشنهاد شده مزرعه ای (تنداکسیر 2000 پی پی ام و فن پیروکسی میت 700پی پی ام)، آزمایشی در شرایط مزرعه ای با سه تیمار و چهار تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام گرفت. تعداد کنه تارتن و کنه شکارگر (تخم و بالغ) در نوبتهای یک روز قبل و سه، هفت، چهارده و بیست و یک روز بعد از تیمار شمارش شد. میزان LC50 آفت کش تنداکسیر در آزمایشگاه روی تخم و بالغ کنه تارتن با گذشت 72 ساعت از زمان تیمار به ترتیب 01/666 و 10/396 پی پی ام و میزان همین شاخص در مورد کنه کش فن پیروکسی میت به ترتیب 30/379 و 60/291 پی پی ام برآورد شد. مراحل تخم و بالغ کنه شکارگر P. persimilis حساسیت کمتری نسبت به کنه تارتن در برابر ترکیبات ذکر شده داشتند و کنه کش فن پیروکسی میت سمیت بیشتری نسبت به آفت کش تنداکسیر روی این کنه شکارگر داشت. نتایج زیست سنجی مزرعه ای نشان داد آفت کش تنداکسیر دوام اثر طولانی تری نسبت به کنه-کش فن پیروکسی میت داشت. بر اساس معیارهای IOBC در نمونه برداری های 21 روز پس از تیمار، آفت کش تنداکسیر برای تخم و بالغ کنه شکارگر در گروه سموم با خطر متوسط و کنه کش فن پیروکسی میت در گروه سموم خطرناک دسته بندی شدند. نتایج نشان داد آفت کش تنداکسیر سبب مرگ ومیر بالایی در تخم و بالغ کنه تارتن شده و سمیت آن برای کنه شکارگرکمتر از کنه کش فن پیروکسی میت است.