اثرات کشندگی حشره کش های گیاهی سیرینول و تنداکسیر و دورکنندگی پالیزین روی کنه دو لکه ای (Tetranychus urticae Koch) در شرایط آزمایشگاهی

کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch) یکی از آفات مهم و چندخوار می باشد که به دلیل خسارت شدید، نرخ بالای رشد و نیز توانایی ایجاد مقاومت به آفت کش ها اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش، جهت یافتن جایگزین مناسب و کاهش آلودگی های زیست محیطی کنه کش های شیمیایی، سمیت تماسی آفت-کش های گیاهی سیرینول و تنداکسیر و اثر توام آن ها و همچنین خاصیت دورکنندگی پالیزین بررسی گردید. آزمایش ها در دمای 2±25 درجه سیلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی روی ماده های بالغ هم سن به روش غوطه ور سازی انجام گرفت. سیرینول در غلظت 5700 پی پی-ام و تنداکسیر در غلظت 5300 پی پی ام بالاترین تلفات را ایجاد کردند. مقادیر LC50 و LC90 سیرینول و تنداکسیر در مدت زمان 24 ساعت به ترتیب 908/1775، 6/16772 و 914/2130، 205/11975 پی پی ام و در مدت زمان 48 ساعت به ترتیب 228/463، 136/5985 و 931/907، 447/6052 پی پی ام تعیین گردید. کاربرد اختلاط سیرینول و تنداکسیر باعث تلفات 66/66 درصدی بعد از 24 ساعت شد که مرگ و میر بالاتری را نسبت به کاربرد جداگانه ی هر یک از آن ها ایجاد کرد. در بررسی اثر دورکنندگی پالیزین، غلظت 250 پی پی ام بی اثر بوده ولی در غلظت های 500، 1000، 2000 و 4000 پی پی ام خاصیت دورکنندگی نشان داد. نتایج نشان داد که سیرینول و تنداکسیر در شرایط اختلاط دارای اثرکشندگی بیشتر و پالیزین دارای اثر دورکنندگی روی ماده های بالغ این کنه بود و لذا هر سه ماده (اسانس) قابل پیشنهاد در برنامه های مدیریت تلفیقی این کنه می باشند.