رابطه اضطراب، افسردگی و حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی

افراد مبتلا به بیماری های مزمن از جمله بیماران همودیالیزی ممکن است پریشانی های روانی، انزوای اجتماعی، تنهایی، درماندگی و ناامیدی را تجربه کنند که می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی شده و نیاز آنان به مراقبت همه جانبه به ویژه دریافت حمایت اجتماعی را افزایش دهد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه اضطراب، افسردگی و حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی انجام گرفت.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود که در بیمارستان سینا در تهران انجام شد. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 84 بیمار تحت همودیالیز به صورت تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، مقیاس اضطراب افسردگی بیمارستانی و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران کلیوی (KDQOL-SF) پاسخ دادند. داده ها با کمک نرم افزار SPSS با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون t برای گروه های مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
نتایج تعیین کرد که کیفیت زندگی بیماران کلیوی تحت دیالیز (12/56±46/90) پایین و اضطراب (3/22±10) و افسردگی (3/25±9/53) آنان بالا است. همچنین، بین حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی بیماران دیالیزی رابطه مستقیم (0/01>P، 0/34-=r) و بین اضطراب (0/01>P، 0/51-=r) و افسردگی (0/01>P، 0/54-=r) با کیفیت زندگی آنان رابطه معکوس معنی دار وجود دارد.
افزایش حمایت اجتماعی و بالا بردن کیفیت مراقبت توسط پرستاران و خانواده هایشان و همچنین غربالگری زودهنگام اضطراب و افسردگی بیماران تحت دیالیز به منظور تدوین مداخلات لازم، می تواند به بهبود کیفیت زندگی آنان کمک نماید.