مقایسه اثرات فوری سوزن زدن خشک به دو روش با و بدون گرفتن پاسخ تکانه موضعی عضلانی بر معیارهای بالینی درد، آستانه درد فشاری، ناتوانی در افراد مبتلا به نقاط ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی

سوزن زدن خشک بعنوان یک روش موثر در درمان درد میوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی مطرح شده است. آسیب عضلانی متعاقب پاسخ تکانه موضعی عضلانی ریسک ایجاد فیبروز بافتی را در برخی موارد افزایش می دهد. هدف از انجام این پژوهش این است که درمان سوزن خشک بدون گرفتن تکانه موضعی عضلانی، پارامترهای بالینی استفاده از سوزن خشک در بیماران مبتلا به دردمیوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی چه تغییری می کند؟
در این مطالعه نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون، 26 بیمار مبتلا به نقاط ماشه ای فعال در عضله تراپزیوس فوقانی به روش نمونه گیری غیراحتمالی و دردسترس وارد مطالعه شدند. در همه بیماران سوزن به تعداد 15 بار به صورت رفت و برگشت در عضله تراپزیوس قوقانی در محل نقطه ماشه ای حرکت داده می شد و سپس برای 5 دقیقه در محل باقی می ماند. بیمارانی که حین درمان با سوزن خشک، پاسخ تکانه موضعی توسط عضله تحت درمان برانگیخته می شد در گروه سوزن زدن خشک همراه با گرفتن تکانه موضعی(گروه آزمایش) و در گروهی که پاسخ تکانه موضعی دیده نمی شد در گروه بدون گرفتن تکانه موضعی عضلانی یا گروه de qi (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران به مدت 1 جلسه تحت درمان با سوزن خشک قرار گرفتند. قبل از مداخله و 24 ساعت پس از درمان درد، آستانه حساسیت به درد فشاری و ایندکس ناتوانی گردن مورد ارزیابی قرار گرفتند. از نرم افزار SPSS نمونه 20 و آزمون آنالیز کوواریانس چند متغیره جهت مقایسه تغییرات متغیرها بین دو گروه و تاثیر متغیرهای همراه استفاده شد.
آزمون آماری نشان داد با افزودن تکانه موضعی عضلانی بر روش سوزن زدن خشک بر عضله تراپزیوس فوقانی در بیماران مبتلا به گردن درد تفاوت معناداری بر متغیرهای درد، آستانه حساسیت به فشار و ایندکس ناتوانی گردن نسبت به گروه کنترل وجود ندارد.(P>0.05).
نتایج نشان داد با توجه به عدم برتری افزودن مداخله تکانه موضعی بر روش همراه با تکانه موضعی بر پاسخ های درمانی درد و حساسیت به فشار و ناتوانی، و با توجه به کمتر بودن اثرات جانبی ، از سوزن زدن خشک بدون تکانه موضعی عضلانی می توان جهت حصول اثرات فوری درمان بهره برد.