تعامل بین درون دادهای بینایی و حسی- عمقی برای کنترل دینامیکی پوسچر در افراد سالم

ضعف تعادل باعث افزایش خطر سقوط در افراد مختلف می شود. تحقیقات متعددی نقش سیستم های حسی را در حفظ تعادل مورد بررسی قرار داده اند. اما غالب تحقیقات پیشین مبتنی بر شرایط ایستا بوده اند. هدف این تحقیق بررسی کنترل پوسچر افراد سالم هنگام ایجاد آشفتگی در سطح اتکاء با چشمان باز و بسته بود.
تعداد 14 نفر مرد سالم در این مطالعه شرکت نمودند. برای سنجش توانایی کنترل دینامیکی پوسچر، آزمودنی روی یک گاری چهار چرخ می ایستاند. نیرویی معادل 10% وزن بدن آزمودنی، به طور ناگهانی باعث حرکت گاری به سمت جلو می شد. با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکتی با دوربین های پر سرعت (Falcon) میزان دامنه ی حرکتی مفاصل بدن اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد دامنه حرکتی مفاصل سر، تنه، ران، زانو و مچ پا به ترتیب برابر با است با 8/1 ± 17/23، 51/3 ± 56/21 ، 16/2 ± 15/22 ، 29/3 ± 72/32 ، 18/2 ± 93/19 با حذف عامل بینایی هنگام مواجه با آشفتگی دامنه اکستنشن مفاصل به طور معنی داری کاهش می یابد (001/ (P=.
هنگام بروز آشفتگی ناشی از حرکت سطح اتکا به جلو بیشترین حرکت در زانو رخ می دهد. از طرفی دیگر هماهنگی بین سیستم بینایی و دهلیزی در شرایط آشفتگی تعادلی بسیار مهم است. به این ترتیب افزایش هماهنگی بین سیستم بینایی و دهلیزی و تقویت عضلات اکستنسور زانو در افرادی که با خطر سقوط و بی تعادلی روبرو هستند می تواند مشکلات ناشی از افتادن را کاهش دهد.