بررسی تطبیقی ساختار و ترکیب بندی در نگارگری مکتب تبریزدوم و مکتب عثمانی (مطالعه موردی شاهنامه شاه طهماسب و سلیمان نامه)

در پی امتناع ورزیدن دربار صفوی از حمایت هنرمندان، شاهد مهاجرت بسیاری از آنان به دیگر ممالک بوده ایم. حضور برخی از هنرمندان ایرانی در دربار عثمانی سبب انتقال بسیاری از دستاوردهای زیبایی شناختی مکتب تبریز در آن دولت شد. از این رو، در این پژوهش تلاش گردیده است بر مبنای روش تطبیقی _تحلیلی، میزان تاثیرپذیری مکتب عثمانی از مکتب تبریز و بررسی وجوه تشابه و افتراق آن دو بر اساس ابعاد گرافیکی موجود در نگاره های دو مکتب با تکیه بر آثار شاهنامه شاه طهماسب و سلیمان نامه مورد مطالعه موردی و تحلیل قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است که در نیمه نخست قرن دهم هجری، فعالیت هنرمندان مهاجر ایرانی درکارگاه های توپقاپی، تاثیرات قابل ملاحظه ای را از دستاوردهای هنر ایران بر نگارگری عثمانی برجای گذاشته و هنرمندان این مکتب توانستند با اقتباس از هنر ارزنده پارسی و تلفیق آن با هنر بومی خود به شیوه ارزنده ای از سبک ملی دست یابند.