پیش بینی گرایش به پرخاشگری و مشکلات بین فردی بر اساس استرس شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان های حضرت رسول و هاشمی نژاد شهر تهران

گرایش به پرخاشگری در پرستاران و وجود مشکلات بین فردی در آنان، عواملی هستند که می توانند کیفیت مراقبت ارائه شده در نظام های مراقبت سلامت، به خصوص در بخش های اورژانس که استرس شغلی در آن ها بیشتر می باشد، را تحت تاثیر قرار دهند. لذا مطالعه حاضر باهدف پیش بینی گرایش به پرخاشگری و مشکلات بین فردی بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش های اورژانس انجام شد.
روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه موردمطالعه شامل 134 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های حضرت رسول اکرم و هاشمی نژاد شهر تهران در سال 1395 بود که به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش شامل، سه پرسشنامه مقیاس مشکلات بین فردی، استرس شغلی و پرخاشگری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون خطی ساده استفاده شد.
پرخاشگری پرستاران مشارکت کننده با استرس شغلی آن ها دارای همبستگی معنی دار بوده و 1/5 درصد از واریانس مشاهده شده در متغیر پرخاشگری بر اساس متغیر استرس شغلی قابل پیش بینی بود (008/0p=، 14/7F=). حال آنکه همبستگی مشاهده شده بین متغیرهای استرس شغلی و مشکلات بین فردی ازنظر آماری معنی دار نبوده و لذا پیش بینی مشکلات بین فردی در پرستاران بر اساس استرش شغلی آنان میسر نبود (181/0p=).
نتایج حاکی از آن است که گرایش به پرخاشگری بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس قابل پیش بینی است، اما مشکلات بین فردی بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس قابل پیش بینی نیست. لذا مسئولین نظام سلامت می توانند با اتخاذ رویکردهای متناسب جهت مدیریت استرس پرستاران، تا حدودی رفتارهای پرخاشگرانه را نیز در آنان تقلیل دهند.