بررسی اثرات عصاره آبی میوه شاه توت Morus Nigra بر ترمیم زخم در موش های دیابتی نوع 1

کند شدن روند ترمیم زخم یکی از چندین پیامد ابتلا به دیابت نوع 1 است. استفاده از عصاره های مختلف گیاهی از جمله میوه شاه توت برای ترمیم زخم در حیوانات نرمال گزارش شده است. از آنجایی که تاکنون اثر این ترکیب بر زخم دیابتی بررسی نشده بود در این مطالعه به بررسی اثر آن بر روند ترمیم زخم دیابتی در مدل آزمایشگاهی پرداخته شد.
در این مطالعه تجربی برای تهیه عصاره، شاه توت تازه را کاملا آسیاب و عصاره آن را صاف و در سایه خشک شد. موش های آزمایشگاهی نیز با استفاده از تک دوز استرپتوزوتوسین دوز 60 میلی گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند و زخمی دایره ای به قطر 8 میلی متر ایجاد شد. در گروه های مختلف از دوز های 10 یا 20 درصد عصاره، سالین به عنوان کنترل و گروه بدون درمان استفاده شد. سطح زخم در روزهای 1، 6 و 11 ارزیابی شد. همچنین، نمونه های پوستی حیوانات از لحاظ بافت شناسی ارزیابی گردید.
استعمال موضعی و روزانه عصاره در هر دو دوز موجب تسریع در کاهش مساحت زخم و افزایش میزان بسته شدن یا انقباض آن گردید. مطالعه بافت شناسی هم نشان داد که شاخص های مختلف ترمیم بافتی مانند تشکیل لایه اپی تلیال و لایه گرانوله متمایز و نیز لایه کلاژن دار منظم در گروه های تیمار شده با عصاره به خوبی قابل مشاهده است.
عصاره میوه شاه توت می تواند در موش های دیابتی شده موجب تسریع در بسته شدن زخم و نیز افزایش شاخص های ترمیم بافتی آن مانند تشکیل لایه اپی تلیال و تراکم لایه کلاژن شود.