بررسی مقایسه کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله با استرس در بیماران سرطانی و افراد غیر مبتلا در شهر یزد

سرطان یک بیماری فلج کننده و صعب العلاجی است که علاوه بر سلامت جسم، بهزیستی روانی و اجتماعی مبتلایان را تحت تاثیر قرار داده و باعث اختلال در روند زندگی مبتلایان می شود. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان کیفیت زندگی و شناخت راهبردهای مقابله با استرس در بیماران سرطانی و مقایسه میزان آن در افراد غیر مبتلا در شهر یزد انجام گرفته است.
در این مطالعه تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، 53 زن مبتلا به بیماری سرطان که به کلینیک درمانی خصوصی سرطان مراجعه کرده بودند و 94 زنان غیر مبتلا به سرطان در شهر یزد، حضور داشتند. شیوه نمونه گیری در این پژوهش از نوع هدفمند بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه جمعیت شناختی، مقابله با شرایط پراسترس (CISS) و مقیاس سنجش بهزیستی اجتماعی- اقتصادی استفاده شد. داده ها نیز با نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
سبک مقابله مساله مدار در بین شرکت کنندگان با میانگین و انحراف معیار 89/7 ±34/50 متداول ترین راهبرد مقابله با استرس بود. میزان کیفیت زندگی نیز در بین شرکت کنندگان با 72/7 ±47/47 در حد متوسط بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین سبک های مقابله ای مساله دار و اجتنابی با کیفیت زندگی و خرده مقیاس های آن رابطه مثبت معناداری وجود دارد (0.01> p)، با این وجود، بین سبک مقابله هیجان مدار با کیفیت زندگی و خرده مقیاس هایش رابطه معنی داری به دست نیامد. تحلیل واریانس یک طرفه نیز نشان داد زنان مبتلا به سرطان از سبک مقابله اجتنابی منفی بیشتری نسبت به زنان غیر مبتلا به سرطان برخوردار بودند، اما از لحاظ دیگر متغیرهای پژوهش تفاوت معنی داری بین دو گروه به دست نیامد (05/0< p).
نتایج به طور کلی نشان می دهد استفاده مناسب از راهبردهای مقابله با استرس در کیفیت زندگی افراد موثر است؛ بنابراین لازم است مداخلات روان شناختی و مدیریت استرس برای بالا بردن وضعیت روانی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.