بررسی اثرعصاره هیدروالکلی سماق (Rhus coriaria L.) بر بروز یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش های صحرایی نرگنادکتومی شده

توان یادگیری و قدرت حافظه از ویژگی های بارز انسان است و کاهش هورمون های جنسی در پیری و عوارض داروهای شیمیایی ازجمله عواملی هستند که می توانند اختلالاتی را در روند حافظه و یادگیری ایجاد نمایند. در این پژوهش اثر تزریق داخل صفاقی سماق بر بروز یادگیری اجتنابی غیرفعال موش صحرایی گنادکتومی شده نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفته است.
در این روش بررسی تجربی تعداد 32 موش صحرایی بالغ نر نژاد ویستار با وزن 20 230 در چهار گروه (هرگروه 8 سر موش): سالم دریافت کننده حلال عصاره دی متیل سولفو اکسید (DMSO)، گنادکتومی دریافت کننده DMSO و دوزهای 50 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره سماق قرار گرفتند. برای گنادکتومی کردن، موش ها با تزریق درون صفاقی کتامین 75 میلی گرم بر کیلوگرم و زایلازین 10 میلی گرم بر کیلوگرم بی هوش و تحت عمل جراحی گنادها خارج شدند و پس از 15 روز دوره بهبودی، مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمون یادگیری اجتنابی غیرفعال توسط دستگاه شاتل باکس پس از انجام تیمارهای موردنظر برای همه گروه ها با شرایط یکسان انجام شد. تمامی تیمارها به صورت داخل صفاقی و نیم ساعت قبل از آزمون در روز دوم انجام می گرفت (بررسی بروز). داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته های این تحقیق نشان داد که گروه گنادکتومی دریافت کننده حلال عصاره یا DMSO، 3/0 سی سی کاهش معنی داری را در تاخیر در ورود به اتاق تاریک نسبت به گروه سالم دریافت کننده DMSO نشان می دهد(05/0P<) (001/0p<). از طرفی گروه های دریافت کننده عصاره با دوز 50 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب افزایش معنی داری را در تاخیر در ورود به اتاق تاریک نسبت به گروه گنادکتومی دریافت کننده DMSO نشان دادند (().
نتایج حاکی از آن است که گنادکتومی سبب کاهش بروز یادگیری اجتنابی غیرفعال می شود و در موش های گنادکتومی شده عصاره هیدروالکلی سماق سبب افزایش بروز یادگیری اجتنابی غیرفعال می شود.