بررسی سروپارازیتولوژی تریکومونیازیس در بانوان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر رشت

تریکومونیازیس یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است که به وسیله انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. تشخیص و درمان هم زمان بیماران و شریک جنسی آن ها برای جلوگیری از انتشار بیماری اهمیت دارد. در مطالعه حاضر به بررسی روش های مستقیم، رنگ آمیزی، کشت و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم پرداخته شده است.
این مطالعه از اردیبهشت تا مهر 1394، بر روی 120 زن مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر رشت انجام شده است. اطلاعات دموگرافیک بیماران در قالب پرسشنامه انجام گرفت. نمونه برداری از ترشحات ناحیه سرویکال و خلفی واژن، برای تهیه اسمیر مستقیم، تهیه لام برای رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلن ائوزین، کشت در محیط TYI-S-33 و سرم آن ها جهت انجام آزمایش آنتی بادی علیه انگل به روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم جمع آوری گردید.
یافته ها و از 120 نمونه ای که در این مطالعه بررسی گردید، نتایج روش های مختلف نشان داد که از میان روش های تشخیصی به جز روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم، تنها یک نمونه آلوده به تریکوموناس واژینالیس در محیط کشت مثبت (0/83%) شد. درصورتی که بررسی سرم ها به روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم ، نتایج را به هفت مورد (5/83%) افزایش داد. بیماری های منتقله از طریق مقاربتهای جنسی علائمی شبیه به هم دارند، لذا توصیه می شود که متخصصین زنان از روش های آزمایشگاهی در کنار علائم و نشانه های بالینی جهت تشخیص این بیماری استفاده نمایند. استفاده از محیط کشت در تشخیص زمان بر است، و استفاده از روش های دیگر از حساسیت کمتری برخوردار است، لذا استفاده از روش تشخیصی ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم به دلیل حساسیت و دقت و همچنین سهولت انجام آن، توصیه می گردد.