بررسی فاکتورهای موثر در بهینه سازی تولید پروتئین لایه سطحی HPI در سویه دینوکوکوس رادیودورانس R1، با روش سطح پاسخ (RSM)

پروتئین لایه سطحی جداشده از سطح باکتری ها، به دلیل خاصیت خودآرایی بر روی انواع سطوح و ایجاد گروه های عاملی منظم کاربردهای قابل توجهی درزمینه های نانو بیوتکنولوژی، مانند ساخت حسگرهای زیستی، سیستم های دارو رسان هوشمند و مهندسی بافت دارند. در این تحقیق، بهینه سازی ترکیبات محیط کشت ناپیوسته برای تولید پروتئین لایه سطحی HPI از سویه دینوکوکوس رادیودورانس R1 با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) انجام شد.
در سال 1395 شمسی، ابتدا محیط کشت برای 16 آزمایش طراحی شده توسط طرح فاکتوریل جزئی (FFA) آماده شد و پس از کشت میکروارگانیسم، متغیرهای موثر از میان شش متغیر محیط کشت ناپیوسته برای تولید پروتئین لایه سطحی از دینوکوکوس رادیودورانس R1 بررسی شد. سپس با استفاده از روش سطح پاسخ با طرح مرکب مرکزی، 20 آزمایش برای بهینه سازی متغیرهای موثر طراحی شد. خلوص پروتئین سطحی با آنالیز SDS-PAGE بررسی و غلظت آن با روش برادفورد محاسبه شد.
محیط کشت بهینه: g/L 13/36 گلوکز، g/L 5 عصاره مخمر، g/L 5 تریپتون، g/L 2 بافر HEPES، g/L 0/55 MgSO4*7H2O و g/L 0/0368 MnCl2*4 H2O تعیین شد. جرم سلولی تر g/L 16/87 به دست آمد که 24% بیشتر از محیط کشت پایه TGY و 74% بیشتر از محیط کشت TGY حاوی کلرید سدیم است.
نتایج حاصل از روش برادفورد، نشان داد که غلظت پروتئین لایه سطحی HPI جداشده از دینوکوکوس رادیودورانس R1 که در یک لیتر محیط کشت بهینه رشد نموده، برابر است با: mg 5/6 که بیش از دو برابر بیشتر از غلظت پروتئین لایه سطحی جداشده از این سویه از یک لیتر محیط کشت پایه TGY است.