شناسایی عوامل چسبندگی درجدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و تعیین ارتباط حضور این عوامل با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی

عوامل چسبندگی در باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین توسط ژن های خاصی کد می شوند که می توانند باکتری را در مسیر بیماری زایی تقویت بکنند. هدف از این پژوهش شناسایی عوامل چسبندگی در جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و تعیین ارتباط حضور این عوامل با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی است.
در یک مطالعه تحلیلی از مهرماه سال 1395 تا اردیبهشت سال 1396، 302 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از تست های بیوشیمیایی اولیه شناسایی شدند. سپس، سویه های مقاوم به متی سیلین توسط روش های فنوتیپی تعیین شدند. برای شناسایی حضور ژن های کد کننده عوامل چسبندگی شامل bbp،can ،eno ، .ebpSاز روش Multiplex PCR استفاده شد. همچنین، از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون تست کای-دو جهت تحلیل های آماری استفاده شد.
از 302 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس، جداشده از نمونه های مختلف زخم، خون، ادرار، تراشه، کاتتر، سواپ و بیماران سرپایی به دست آمد. از این میان، 123 جدایه دارای مقاومت به متی سیلین بودند. همچنین، مقاومت نسبت به اریترومایسین و پنی سیلین با 73/53 درصد و 75/1 درصد در بین جدایه ها، بیشترین فراوانی را داشتند. در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین حضور ژن های عامل چسبندگی برای ژن bbp در 10 جدایه (6/89%)، cna در 6 جدایه (4/13%)، ژن enoدر 28 جدایه (19/31%) و ebpS در 19 جدایه (13/1%) مشاهده شد. ارتباط معنی داری بین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فروانی ژن های عامل چسبندگی مشاهده شد (P≤0.05).
با توجه به نتایج به دست آمده، ارتباط معنی داری بین حضور گروه های ژنی عوامل چسبندگی و مقاومت به آنتی بیوتیک در جدایه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین مشاهده شد.