مهدویت، درون مایه اصلی شعر دفاع مقدس

مضمون سازی با موضوع مهدویت در شعر فارسی با پیروزی انقلاب اسلامی شکل تازه ای به خود گرفت به طوری که به یکی از اصلی ترین درون مایه های شعر دفاع مقدس تبدیل شد. میزان و نحوه پردازش شاعران به مهدویت، موضوع این پژوهش است. تحقیق در شعر دفاع مقدس نشان دهنده این حقیقت است که: شاعران مقاومت، صفات، شخصیت و نشانه های امام عصر را دستمایه ساخت صور خیال شعری و مضامین شاعرانه نمودند. باور به دمیدن صبح عدالت و شکوفایی جهان با ظهور، لذت انتظار و عشق ورزی به منجی عالم، استغاثه و طلب وعده دیدار از مهم ترین عناصر مضمون ساز شعر دفاع مقدس به شمار می رود. جهان در عصر غیبت به شبی دیرپای همانند شده که ظهور مهدی برتر از طلوع هزار خورشید است. اعتقاد به صبح عدالت به مثابه یک فرهنگ در کالبد جامعه جاری است چون این صبح باید ظلم و استبداد را که در فرهنگ مردم به شب تعبیر می شود براندازد. بهار در شعر معاصر مضمون نمادین آغاز مجدد حیات، شکوفایی، رستن از خمودگی وآراستن با شکفتگی را با خود دارد. در شعر مقاومت، حکومت همراه با عدل آخرالزمان، پایان سردی و افسردگی تبعیض، گناه وظلم است. در اشعار دفاع مقدس، رزمندگان حضرت مهدی را به جان مادرشان و به خون شهدا سوگند می دهند که از پرده غیبت درآید. مهدی جامع جمال و کمال است و هر انسان آزاده ای شیفته اوست؛ پس هرکس از عشق سخن بگوید معشوقش اوست. این حجم تصویرسازی و مضمون پردازی، متاثر از هویت دینی انقلاب اسلامی و ماهیت شیعی دفاع مقدس است.