نقش پیش گویی کننده ی الگوهای الکتروانسفالوگرافیک ایکتال در جراحی صرع اکستراتمپورال

هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین الگوهای الکتروانسفالوگرافیک (Electroencephalography یا EEG) تشنج با نتیجه ی جراحی در بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال مقاوم به درمان بود.
این مطالعه به صورت هم گروهی گذشته نگر بر روی بیمارانی که در سال های 94-1390 در مرکز صرع بیمارستان کاشانی اصفهان با تشخیص صرع اکستراتمپورال مورد بررسی و جراحی صرع قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی، یافته های تصویربرداری و نیز یافته های به دست آمده در حین ویدئو-EEG مانیتورینگ، بیماران ثبت شدند و ارتباط بین یافته ها و نتیجه ی یک ساله ی جراحی مورد آنالیز قرار گرفت.
در این مطالعه، 91 تشنج از 27 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 5/49 درصد از تشنجات در حین خواب رخ دادند. ژنرالیزاسیون ثانویه در 4/15 درصد از تشنجات مشاهده شد. شایع ترین الگوی اولیه در EEG حین تشنج، امواج تتای ریتمیک و شایع ترین الگوی تاخیری، امواج اسپایک یا شارپ ریتمیک بودند. نتیجه ی مطلوب جراحی پس از یک سال، در 1/74 درصد بیماران گزارش گردید. سن کمتر از 35 سال در زمان جراحی، نیاز به مصرف تعداد کمتر داروهای ضد تشنج و بروز تغییرات EEG قبل از علایم بالینی تشنج، با نتیجه ی جراحی مطلوب همراه بود و ژنرالیزاسیون ثانویه و تشنجات حین خواب در بیماران با نتیجه ی نامطلوب به میزان بیشتری مشاهده شدند.
یافته های بالینی و الکتروانسفالوگرافی به دست آمده در حین ویدئو-EEG مانیتورینگ، می تواند اطلاعات ارزشمندی در زمینه ی پیش آگهی بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال ارایه نماید. انجام مانیتورینگ اینتراکرانیال و مطالعات با حجم نمونه ی بالاتر، منجر به نتایج دقیق تری خواهد شد.