شیوع نشانگان فرسودگی شغلی در دستیاران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

فرسودگی شغلی واکنشی عاطفی و انفعالی به استرس شغلی مزمن است که به صورت خستگی هیجانی، خستگی جسمانی و درماندگی شناختی بروز می یابد. دوره ی دستیاری پزشکی، یکی از چالش انگیزترین دوره های زندگی حرفه ای پزشکان و نیازمند انرژی بالای روانی و جسمانی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع فرسودگی شغلی بین دستیاران پزشکی بود.
این مطالعه ی مقطعی، بر روی 104 نفر از دستیاران طب اورژانس، داخلی و زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از پرسش نامه ی Maslach burnout inventory انجام شد.
15/71 درصد دستیاران دارای فرسودگی بودند. درصد فراوانی فرسودگی در دستیاران زنان و زایمان بیش از دو گروه دیگر (غیر معنی دار) و در دستیاران سال های دوم و سوم نسبت به سایرین بالاتر (معنی دار) بود. همچنین، درصد فراوانی فرسودگی زنان بیش از مردان (غیر معنی دار) و دستیاران متاهل بیش از دستیاران مجرد (معنی دار) بود. میانگین فرسودگی دستیاران، تفاوت معنی داری در سطوح مختلف متغیرهای جمعیت شناختی یعنی نوع تخصص، سال تحصیل، جنسیت و وضعیت تاهل نداشت. سن و فرسودگی، همبستگی معنی داری نداشتند.
بیشتر دستیاران دارای فرسودگی بودند. با توجه به اهمیت پیامدهای فرسودگی، لازم است دستیاران پزشکی به صورت دوره ای از نظر فرسودگی مورد ارزیابی قرار گیرند و مداخلات روان شناختی لازم برای بهبود افراد فرسوده فراهم گردد.