بررسی ارتباط بین پریودنتیت مزمن و پلی مورفیسم ژن اینترکولین 17 در برخی از مراکز بهداشتی درمانی شمال تهران 95-1393

بیماری های پریودنتال بخش عظیمی از بیماری های دهانی مطرح برای سازمان بهداشت جهانی را شامل می شوند. مطالعات بسیاری نشان می دهد که ژنتیک نقش بسیار مهمی را برروی پیشرفت و شدت بیماری های پریودنتال دارد. هدف این مطالعه مقایسه پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 17 در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم در جمعیت ایرانی است.
99 بیمار مبتلا به بیماری پریودنتال مزمن به همراه 75 نفر که از نظر پریودنتال سالم و یا مبتلا به ژنژیویت بودند، به وسیله پارامترهای کلینیکی (CAL ، BOP ، PD ، GI) به عنوان جمعیت مورد مطالعه انتخاب و به 4 گروه تقسیم شدند. سپس از کل جمعیت 3 سی سی نمونه خون محیطی جمع آوری شد. پس از استخراج دی ان ای نمونه های جمع آوری شده در دمای oC 80- منجمد شدند تا در نهایت تعیین ژنوتایپ توسط آبشار آنزیمی پلیمراز صورت گرفت. در کلیه مراحل انجام پژوهش، موازین اخلاقی مراعات گردید و رضایت آگاهانه از تمامی داوطلبین اخذ گردید.
بین پلی مورفیسم ژنوتایپهای مختلف ژن اینترلوکین 17 و پریودنتیت در جمعیت مورد مطالعه هیچگونه رابطه معناداری یافت نشد. همچنین در مقایسه های گروه بندی شده نیز اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (P>0.05).
در نهایت این مطالعه نشان داد که بین هیچ یک از ژنوتایپها و پریودنتیت مزمن در جمعیت ایرانی مورد بررسی، ارتباط وجود ندارد و برای یافتن نتایج قابل تعمیم به جمعیت ایرانی نیاز به مطالعات گسترده تری در آینده می باشد.