نیازسنجی آموزشی تکنسین های فوریت های پزشکی مرکز اورژانس تهران

هدف از مطالعه حاضر تعیین نیازهای آموزشی تکنسین های فوریت های پزشکی مرکز اورژانس تهران می باشد.
روش پژوهش، توصیفی پیمایشی از نوع کاربردی می باشد. به دلیل وجود سه گروه (تکنسین های فوریت های پزشکی، تکنسین های ارشد، سرپرستان و مدیران ارشد) در پژوهش از دو روش نمونه گیری (تصادفی طبقه ای و روش در دسترس) استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخت بود. اعتبار صوری و محتوایی این پرسشنامه توسط متخصصین تائید و ضریب پایایی (آلفای کرون باخ) برای مجموع سوالات، 4/97% محاسبه شد. داده ها توسط پرسشگران آموزش دیده جمع آوری و سپس با نرم افزار SPSS ورژن 23 تحلیل شد.
بر اساس نتایج، اولویت نیازهای آموزشی در حوزه نظری به ترتیب مسائل قانونی و حقوقی حرفه فوریت های پزشکی، وظایف تکنسین ها در بحران و اصول گزارش نویسی بود. افزون بر آن اولویت های آموزش عملی، مربوط به زایمان های خارج از بیمارستان، مواجهه با اورژانس های محیطی، بیماری های روانی، بیماری های مسری و قابل انتقال، مراقبت از بیماران سوختگی، گزارش نویسی و تکمیل فرم عملیاتی بود. پایین ترین نمره در نگرش مربوط به اثربخشی دوره های آموزشی بود که خود تاییدی بر اهمیت و ضرورت نیازسنجی و ارائه دوره های مرتبط با نیازهای کارکنان بود.
این پژوهش، بر ضرورت انجام نیازسنجی مطابق با نیازها و ضرورت های شغلی کارکنان در برنامه ریزی و طراحی دوره های آموزشی تاکید دارد.