تاثیر تیمار پوتریسین بر کاهش اثرهای نامطلوب تنش شوری ناشی از کلرید سدیم در میوه توت فرنگی رقم  کاماروسا'

توت فرنگی گیاهی حساس به تنش شوری می باشد. در این آزمایش به منظور مطالعه اثر تیمار پوتریسین در کاهش اثرات تنش شوری روی میوه توت فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه شاهد در سال زراعی 1393 انجام شد. تنش شوری کلریدسدیم در غلظت های (صفر، 25 و 50 میلی مولار) از محل ریشه در محیط کشت هیدروپونیک روی توت فرنگی رقم ’کاماروسا‘ اعمال شد. تیمار پوتریسین نیز در غلظت های (صفر، 5/1 و 3 میلی مولار) در چهار نوبت به فاصله 15 روز از یکدیگر در طول دوره رشد به صورت محلول پاشی روی برگ ها اعمال گردید. نتایج نشان داد که اعمال تیمارهای کلریدسدیم به ویژه در سطح 50 میلی مولار، شاخص های طول شاخساره، طول ریشه، وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، تعداد برگ، مقدار کلروفیل برگ، تعداد میوه در بوته، وزن تر میوه، وزن خشک میوه، عملکرد تک بوته و اسید قابل تیتراسیون را کاهش و مقدار آنتوسیانین و مقدار مواد جامد میوه را نسبت به شاهد افزایش داد. تنش شوری تاثیری بر طول ریشه نشان نداد. اعمال تیمارهای پوتریسین در هر دو غلظت 5/1 و 3 میلی مولار اثرات ناشی از تنش شوری را کاهش داد، به طوری که بیشتر شاخص های فوق را تحت تنش شوری افزایش و مقدار مواد جامد محلول میوه را کاهش داد. بنابراین، بر اساس نتایج بدست آمده در این پژوهش استفاده از تیمار پوتریسین در هر دو غلظت 5/1 و 3 میلی-مولار، راهکاری مناسب در جهت حل مشکلات ناشی از تنش شوری می باشد.