بررسی تاثیر اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس بر تریکوموناس واژینالیس در شرایط برون تنی

تریکوموناس واژینالیس (ت. وازینالیس) عامل تریکومونیازیس است. با توجه به افزایش مقاومت و وجود عوارض جانبی داروها، بررسی اثر ضد تریکومونایی اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس (Lavandula officinalis) بر تریکوموناس واژینالیس در شرایط برون تنی هدف این تحقیق است.
اجزای اسانس اسطوخودوس با گاز کروماتوگرافی مشخص شد. برای تعیین اثرات سمیت سلولی، از سلول های ماکروفاژ رده J774.A.1 استفاده شد. ت. وازینالیس از ترشحات زنان مبتلا، جداسازی و سپس در محیط Complete TYMکشت و به مدت 10 روز پاساژ داده شد. تاثیر اسانس و نانوامولسیون 1 درصد اسطوخودوس در غلظت های 10، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر و در زمان های 1، 2 و 3 ساعت به صورت سه تایی در پلیت 24 خان های انجام شد. کنترل مثبت، مترونیدازول 50 میکروگرم بر میلی لیتر بود. تعداد انگل زنده و مرده به وسیله تریپان بلو با لام نئوبار شمارش شد.
زنده مانی ماکروفاژها برای اسانس و نانو به ترتیب 70/93 و90/90 درصد بود. اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس در غلظت 100 میکروگرم بر میلی لیتر در مدت زمان 3 ساعت به ترتیب 7/81 و 9/81 درصد مهار رشد را نشان دادند. این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.
اسطوخودوس در اشکال اسانس و نانوامولسیون دارای خاصیت مهار رشد مطلوبی است و می تواند انتخاب مناسبی برای انجام تحقیقات درمانی عفونت های تریکومونایی باشد.