بررسی شیوع و دلایل روی آوری به روش های درمانی جایگزین پزشکی رایج: (مطالعه موردی شهر تهران)

تحقق سلامت همواره از مهمترین اهداف فردی و اجتماعی، و نهاد پزشکی از زمره نهادهای مهم قلمداد شده است. فاصله گرفتن از روش های درمانی توصیه شده توسط این نهاد، می تواند نشانی از بی اعتمادی به پزشکان، کاهش منزلت آنان و حتی بحران مشروعیت در نهاد مذکور باشد. لذا بررسی میزان شیوع درمان های جایگزین پزشکی رایج و دلایل آن از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود که هدف مقاله حاضر است.
این پژوهش بر روی 245 نفر از مراجعین به پنج مرکز درمانی در پنج نقطه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز شهر تهران انجام شده است. نمونه گیری به صورت در دسترس و جمع آوری داده ها توسط پرسش نامه محقق ساخته اجرا شده است. تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS 23 صورت گرفت.
نتایج حاکی از آن است که گیاه درمانی از بیشترین میزان شیوع(2/72 %) و با فاصله قابل توجه نسبت به روش های درمانی جایگزین پزشکی رایج دیگر برخوردار است. در خصوص دلایل بهره گیری، این دلیل که «چون افراد زیادی را دیدم که از این روش نتیجه گرفته و به دیگران توصیه می کنند» با نزدیک به 60% و این دلیل که «چون داروهای تجویزی پزشکان برای بهبود بیماری ام نتیجه ای نداشته است» با 52% بیشترین موافقت را به خود اختصاص دادند. همچنین این گویه که «من فکر می کنم توصیه های درمانی معصومین برای درمان بیماری های امروزی مفید نیست» در آزمون رگرسیون، دارای رابطه خطی معکوس با میزان استفاده از گیاه درمانی در سطح معناداری 95% با ضریب بتای 395/0 شناخته شد.
در حالی که دلایل اذعان شده توسط شهروندان تهرانی برای استفاده از درمان های جایگزین پزشکی رایج بیشتر عمل گرایانه بود، تحلیل های آماری بیانگر این واقعیت بود که حدود 40% از واریانس بهره گیری از روش گیاه درمانی در میان شهروندان تهرانی با فایده مند دانستن توصیه های معصومین قابل توضیح است.