ارزیابی اثر بام های سبز بر دما، رطوبت و غلظت دی اکسید کربن موجود در هوای شهر تهران و نقش آنها در توسعه پایدار شهری

امروزه در شهرسازی نوین، توجه به سرانه فضای سبز در محیط های شهری از مهم ترین ضوابط شهرسازی و مدیریت شهری به شمار می آیند، به طوری که استفاده کاربردی از بام ها و دیوارها و توسعه عمودی فضای سبز می تواند به عنوان امکان بهره برداری بهینه از زمین های شهری و راهکاری برای بهبود کیفیت محیط زیست این مناطق قلمداد شود،- از این رو، در پژوهش حاضر تلاش گردید تا اثرات عینی بام های سبز بر شرایط آب و هوایی و کاهش آلودگی هوا در محیط شهر تهران مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور، دو دستگاه دیتالاگر دما، رطوبت و دی اکسید کربن مدل HD37AB1347 در منطقه 17 شهرداری تهران یکی بر روی بام ساختمان دارای پوشش سبز (بام سبز) و دیگری بر روی ساختمانی با پوشش ایزوگام در سه وضعیت مختلف نصب و پارامترهای فوق الذکر در بازه زمانی سه ماهه و با فواصل 15 دقیقه ای اندازه گیری شد. همچنین دو دستگاه دیتالاگر دما و رطوبت مدل Lufft-Opus10 نیز به طور هم زمان در داخل ساختمان ها به منظور سنجش وضعیت هوای داخلی ساختمان ها نصب گردید. مقادیر به دست آمده نشان می دهد که میزان غلظت دی اکسید کربن در هوای بالای بام سبز بسته به وضعیت اندازه گیری بین 20 تا34 قسمت در میلیون، و دمای هوا بین 4/1 تا1/6 درجه سلسیوس کمتر از میزان این دو پارامتر در بالای پشت بام مرجع می باشد. همچنین رطوبت نسبی در تمامی حالات سنجش شده بین 10 تا 5/17 درصد در هوای بالای بام سبز بیشتر از بام مرجع است. علاوه براین، بر اساس نتایج سنجش وضعیت هوای داخلی، ساختمان دارای بام سبز از تعادل حرارت داخلی بیشتری نسبت به ساختمان دارای بام مرجع برخوردار بود اما هیچ روند مشخص و معناداری در رطوبت فضای داخلی دو ساختمان دیده نشد