اثر شاخص و بار گلایسمیک رژیم غذایی بر آکنه: یک مرور سیستماتیک

آکنه بیماری مزمن و التهابی پوستی است که شیوع فراوانی در میان جوانان و نوجوانان دارد. مطالعات، نتایج متناقضی در رابطه با تاثیر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی برروی آکنه گزارش کرده اند. بنابراین هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی بر شدت علائم آکنه می باشد.
روش اجرا: تمام مطالعات مربوط تا دسامبر 2016 با استفاده از پایگاه های Google Scholar، PubMed، Science direct، Ovid و Cochrane library جمع آوری شد. تمامی مطالعات انسانی که به اثر GI (glycemic index) یا GL (glycemic load) برروی آکنه پرداخته بودند جهت بررسی انتخاب شدند.
از 714 مقاله در جست وجوی اولیه، 6 مطالعه مداخله ای و 3 مطالعه مورد شاهدی در مرور سیستماتیک وارد شدند. مطالعات مورد شاهدی نشان دادند افراد مبتلا به آکنه نسبت به گروه کنترل بیشتر از غذاهای با نمایه ی گلایسمیک بالا (HGI) استفاده می کردند. در مطالعات مداخله ای، رژیم با نمایه ی گلایسمیک پایین (LGI) توانست تعداد ضایعات آکنه و هم چنین مقاومت انسولین را نسب به رژیم HGI بهبود بدهد.
به طور کلی رژیم دارای بار گلایسمیک پایین نسبت به رژیم دارای بار گلایسمیک بالا منجر به بهبود آکنه چه ازنظر تعداد جوش ها و چه ازنظر شدت و وخامت التهاب می گردد.