تاثیر بارگیری کوتاه مدت نانو ذره سلنیوم و تمرین وامانده ساز بر شاخص های اکسایشی در عضله رت های نر

رادیکال های آزاد نقش مهمی در توسعه بسیاری از بیماری ها دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بارگیری کوتاه مدت نانوذره سلنیوم و تمرین وامانده ساز بر شاخص های اکسایشی در عضله رت های نر بود.
طی یک مطالعه تجربی تعداد 36 سر رت ویستار دوماهه (8±200 گرم) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل (12 رت)، نانوسلنیم (12 رت)، تمرین (6 رت) و نانو سلنیوم – تمرین (6 رت) تقسیم شدند. بارگیری نانوسلنیم (1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) به روش تزریق داخل صفاقی طی 14 روز در گروه های دو و چهار انجام گرفت. سپس از گروه های یک و دو 6 رت انتخاب شده و در حالت استراحت از آن ها نمونه برداری به عمل آمد. گروه های سه و چهار به مدت دو ماه به فعالیت پرداختند. در پایان دوره از گروه های یک و دو در حالت استراحت، و از گروه های سه و چهار بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرین نمونه برداری به عمل آمد. در انتها به منظور بررسی تغییرات متغیرها از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه (05/0P<) با استفاده از نرم افزار SPSS21 استفاده گردید.
آزمون تی افزایش معنی دار ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام و کاهش قابل توجه مالون دی آلدئید را در گروه مکمل نسبت به گروه کنترل را پس از دو هفته مکمل سازی نشان داد. اما تفاوت معنی داری در گلوتاتیون پراکسیداز مشاهده نشد. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه افزایش معنی دار گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام در گروه مکمل نسبت به کنترل و افزایش معنی دار گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و کاهش قابل توجه مالون دی آلدئید را در گروه چهارم نسبت به گروه سوم نشان داد.
به نظر می رسد بارگیری مکمل نانوسلنیوم از میزان استرس اکسایشی ناشی از فعالیت وامانده ساز، کاسته و سیستم آنتی اکسیدانی بدن را تقویت نموده است.