تغییرات پروفایل متابولیک گوساله های هلشتاین متعاقب عضلانی تجویز دگزامتازون و ایزوفلوپردون

اختلالات متابولیکی یکی از مهم ترین عوارض جانبی گلوکوکورتیکوئیدهاست. در این پژوهش 10 راس گوساله به ظاهر سالم 8-6 ماهه نژاد هلشتاین به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به گروه اول دگزامتازون و به گروه دوم ایزوفلوپردون با دوز 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت عضلانی در دو روز متوالی تزریق شد. نمونه های خون از دو گروه مورد مطالعه در روزهای صفر،‏ 1،‏ 2،‏ 3،‏ 5 و 7 اخذ و سرم ها جدا شد. میزان گلوکز،‏ بتا- هیدروکسی بوتیریک اسید،‏ اسیدهای چرب غیراستریفیه،‏ کلسترول،‏ تری گلیسرید و لیپوپروتئین های با چگالی زیاد،‏ کم و بسیارکم در نمونه های سرم جمع آوری شده مورد سنجش قرارگرفت. گلوکز به طور معنی داری پس از تزریق دو دوز دارو افزایش پیداکرد (05 /0>P) . ایزوفلوپردون نسبت به دگزامتازون غلظت گلوکز را به-طور معنی دار و به مقدار بیشتری افزایش داد (05 /0>P) . غلظت سرمی بتا-هیدروکسی بوتیریک اسید و اسیدهای چرب غیراستریفیه نیز به طور معنی داری در گروه های دگزامتازون و ایزوفلوپردون افزایش یافت (05 /0>P) . سطح بتا-هیدروکسی بوتیریک اسید و اسیدهای چرب غیراستریفیه در سرم در گروه ایزوفلوپردون نسبت به گروه دگزامتازون به طور معنی داری بالاتر بود (05 /0>P) . سطح سرمی شاخص های لیپیدی نیز پس از تزریق دو دارو به طور معنی داری افزایش یافت (05 /0>P) و غلظت لیپیدها متعاقب تزریق ایزوفلوپردون درمقایسه با دگزامتازون با افزایش بیشتری همراه بود. دگزامتازون و ایزوفلوپردون مسیرهای متابولیکی گوساله های هلشتاین را دچار تغییر می کنند که می تواند به عنوان بخشی از عوارض جانبی این داروها قلمداد شود.