بررسی عملکرد باگاس نیشکر به عنوان منبع کربنی مورد نیاز در طراحی بسترهای دنیتریفیکاسیون

یکی از اجزای پایدار نیتروژن، در طبیعت نیترات می باشد. ترکیبات نیترات بسیار حلال بوده و به راحتی می توانند وارد آب های سطحی و زیرزمینی شده و باعث آلوده شدن آن ها گردند. دنیتریفیکاسیون یکی از راه های حذف دائمی نیترات از اکوسیستم های آبی و زمینی می باشد. در این تحقیق پدیده دنیتریفیکاسیون و روند تغییر نرخ حذف نیترات با زمان، در یک مطالعه آزمایشگاهی ستونی بر روی دو نوع بستر متفاوت، نوع اول، فاقد باگاس نیشکر و نوع دوم، حاوی 30 درصد حجمی باگاس نیشکر و 70 درصد خاک، تحت شرایط کاملا اشباع (بی هوازی)، بررسی و مطالعه شد. غلظت نیترات ورودی به بسترهای مورد مطالعه، به طور متوسط 45 میلی گرم در لیتر در نظر گرفته شد. با نمونه برداری از محلول ورودی و خروجی از فیلترهای طراحی شده، تغییرات حذف نیترات طی یک دوره سه ماهه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. بیشترین درصد حذف نیترات در بسترهای حاوی باگاس (94 درصد) در اواخر دوره و در بسترهای فاقد باگاس (89 درصد)، در اوایل دوره مشاهده شد. نتایج نشان دادند که باگاس نیشکر می تواند به عنوان یک منبع کربنی بسیار مفید و کارآمد در طراحی فیلترهای کربنی و دیواره های دنیتریفیکاسیون کربنی برای حذف مطلوب نیترات از محلول های ورودی استفاده شود. به طور کلی، نتایج این تحقیق، فرآیند دنیتریفیکاسیون را به عنوان یکی از مکانسیم های اصلی حذف بیولوژیکی نیترات از محیط های بی هوازی پیشنهاد می دهد.