تاثیر مهارت های ارتباطی زنان بر خشونت خانگی از سوی همسران

خشونت علیه زنان و همسرآزاری، یکی از معضلات بهداشت روان در زنان است که در همه ی کشورها وجود دارد. عدم توجه به این مشکل، می تواند صدمات جبران ناپذیری به سلامت روان مادران و کودکان وارد نماید.
مطالعه ی مقطعی حاضر، در نمونه ی 385 نفری از زنان متاهل منطقه ی کرچگان شهرستان لنجان در سال های 95-1394 انجام شد. اطلاعات مورد نیاز، با استفاده از دو پرسش نامه شامل اطلاعات مربوط به میزان خشونت و همچنین، سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد زنان نسبت به خشونت خانگی (همسرآزاری) و مهارت های ارتباطی آنان جمع آوری گردید.
نمره ی آگاهی زنان نسبت به همسرآزاری 90/2 ± 62/7 بود؛ بر این اساس، اطلاع زنان نسبت به موضوع همسرآزاری از حد متوسط بیشتر بود. رابطه ی معنی داری میان میزان خشونت و یکسان یا متفاوت بودن سطح تحصیلات زوجین دیده نشد (500/0 = P). خشونت کل و اجزای آن، با مهارت ارتباطی کل و مهارت کلامی رابطه ی معکوس و معنی داری داشت (050/0 > P). همچنین، میزان خشونت فیزیکی با تعداد فرزندان و مهارت بازخورد زنان رابطه ی مستقیم و با سطح تحصیلات شوهران و مهارت کلامی زنان، رابطه ی معکوس نشان داد.
استفاده از مهارت های ارتباطی، تنش ها و مشاجره ی بین زوجین را می کاهد یا حداقل به زمان بهتری موکول می نماید. بدیهی است که مهارت کلامی، عمده ترین و موثرترین روش در برقراری و مدیریت ارتباطات است. یافته های مطالعه ی حاضر، نشان می دهد که تقویت مهارت های ارتباطی زنان، می تواند به کاهش خشونت، به ویژه خشونت های فیزیکی علیه آنان منجر شود.