نقش میانجی گری احساس انسجام روانی در رابطه طول مدت و تعداد عوارض جسمانی دیابت با میزان سلامت روان در افراد دیابتی نوع دو

دیابت به عنوان یک بیماری متابولیک شایع می تواند پیامدهای روانی مهمی به دنبال داشته باشد و باعث مشکلاتی در زندگی روزمره شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گری احساس انسجام روانی در رابطه طول مدت بیماری و تعداد عوارض جسمانی دیابت با سلامت روان در افراد دیابتی نوع دو بود.
ابزار و در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 150 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت پارسیان شهر مشهد در سال 1394 به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و با استفاده از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و عوارض جسمانی دیابت، مقیاس احساس انسجام روانی و پرسش نامه سلامت روان مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به کمک نرم افزارهای Lisrel و SPSS 18 و توسط آزمون ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند
طول مدت بیماری، تعداد عوارض جسمانی دیابت و عدم سلامت روان با احساس انسجام روانی همبستگی منفی و معنی داری داشتند. همچنین بین طول مدت و تعداد عوارض جسمانی دیابت با عدم سلامت روان همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (01/0p<). مدل پیشنهادی در افراد دیابتیک از برازش خوبی برخوردار بود و اثر غیرمستقیم طول مدت و تعداد عوارض جسمانی دیابت بر سلامت روان، از اثر مستقیم آن بیشتر بود (05/0p<).
احساس انسجام روانی به عنوان میانجی گر در رابطه طول مدت بیماری و تعداد عوارض جسمانی با سلامت روان افراد دیابتی نوع دو، نقش پراهمیتی در کنترل عوارض جسمانی و روانی بیماری دیابت دارد.