تعیین کننده های شناختی اجتماعی قصد آموزش به بیمار توسط پرستاران

آموزش به بیمار وظیفه ای مهم و یکی از استانداردهای کیفیت مراقبت پرستاری به شمار می آید که نقش بسزایی در بهبود بیماران و ارتقای سلامتی آنان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل پیش بینی کننده قصدرفتار آموزش به بیمار در میان پرستاران با بهره گیری از نظریه رفتار برنامه ریزی شده انجام شد.
این مطالعه توصیفی مقطعی در میان 300 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر کرمانشاه انجام گرفت. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری خوشه ایو بصورت تصادفی ساده با احتمال متناسب با حجم در بیمارستان های آموزشی درمانی انتخاب شدند و اطلاعات به وسیله پرسشنامه، به صورت خودگزارش دهی جمع آوری گردید. پرسشنامه شامل دو بخش؛ جمعیت شناختی و سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده در خصوص قصد آموزش به بیمار بود. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS ویرایش 16 با بهره گیری از رگرسیون خطی، مربع کای، آزمون تی، آنوا و همبستگی پیرسون در سطح معناداری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تعیین کننده های نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار درک شده در مجموع 35 درصد از واریانس قصد رفتار آموزش به بیمار را در میان پرستاران پیش بینی کردند (35/0=R2)؛ که در این میان نگرش پیش بینی کننده قوی تری بود (287/0=ß). همچنین قصد رفتار همبستگی معناداری با هنجارهای ذهنی (001/0، P<470/0=r)، کنترل رفتار درک شده (001/0،P<384/0=r) و نگرش (001/0P<0، 508/0=r) داشت.
به نظر می رسد تعیین کننده نگرش در خصوص آموزش به بیمار تاثیر بیشتری بر قصد رفتار آموزشی پرستاران به بیماران داشته باشد، لذا پیشنهاد می شود در صورت نیاز به انجام مداخلات مرتبط، به این تعیین کننده توجه بیشتری مبذول گردد.