اثربخشی امید درمانی گروهی برکیفیت زندگی و تاب آوری زنان معتاد شهرتهران

پژوهش ها نشان می دهند که امیددرمانی به عنوان مداخله روان شناسی مثبت گرا می تواند به کاهش معضلات و مشکلات روان شناختی افراد کمک می کند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی و تاب آوری زنان معتاد انجام شده است.
مطالعه حاضر به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه مداخله و شاهد، با مشارکت 30 زن معتاد از کمپ شهرک وردآورد تهران که به طور تصادفی و بر اساس اکتساب نمره پایین در کیفیت زندگی و تاب آوری انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی فرم کوتاه و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 20-SPSS و روش آماری تجزیه و تحلیل کوواریانس انجام شد.
نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمرات کیفیت زندگی (F=54/42، P<0.001) و تاب آوری(F=7/02 ، P<0.001) در مرحله پس آزمون در گروه مداخله افزایش معنی داری را نشان داد. در حالی که، این تغییرات در گروه شاهد دیده نشد.
به نظر می رسد که آموزش امید درمانی گروهی به افزایش حرمت خود، خودپنداره مثبت و تقویت و تشویق فرد به بالفعل درآوردن توانایی های بالقوه مثبت خود می انجامد، لذا، به درمانگران و متخصصان بهداشت روانی توصیه می شود که، از این مداخله در کنار سایر درمانهای دارویی و غیردارویی جهت ارتقا سطح کیفیت زندگی و تاب آوری در برابر استرس زنان معتاد استفاده نمایند.