بررسی میزان مقاومت به فلزات سنگین سولفات روی و سولفات کادمیوم در سویه های اشرشیاکلی جدا شده از آب های سطحی شهر تهران با استفاده از روش تهیه رقت سریال در لوله

فلزات سنگین از جمله مواد آلوده کننده طبیعت به شمار می آیند که طی عملکردهایی نظیر استخراج معادن و ورود پساب کارخانجات صنعتی، به محیط های طبیعی وارد میگردند. برخی از فلزات سنگین به مقدارکم برای رشد سلولی نیاز بوده و تنها در غلظت های بالا سمی هستند. غلظت های بالای فلزات سنگین مشکلات جدی را برای حیات گیاهان، حیوانات و آبزیان و در نهایت برای انسان ها که مصرف کنندگان اصلی این منابع غذایی هستند، ایجاد می کنند. شناسایی باکتری های مقاوم به فلزات سنگین نقش مهمی در رابطه با آلودگی محیط و در نهایت پاکسازی آن ایفا می کند. از این رو به بررسی میزان مقاومت سویه های اشرشیاکلی جدا شده از آب های سطحی نسبت به فلزات سنگین پرداخته شده است.
در این پژوهش 120 نمونه از آب های سطحی شهر تهران در فصل های بهار و تابستان از رودخانه، آب های سطحی و جوی های آب جمع آوری و داخل فالکون های استریل به آزمایشگاه منتقل شد. نمونه ها ابتدا به منظور غنی سازی در محیط کشت BHI براث و سپس به منظور رویت کلنی میکروارگانیسم ها روی پلیت حاوی محیط BHI آگار به صورت خطی کشت و در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. جهت جداسازی باکتری اشرشیاکلی از سایر باکتری ها ی رشد یافته از محیط کشت اختصاصی ائوزین متیلن بلو (EMB) بهره گرفته شد. با روش تهیه رقت های سریال در لوله، مقاومت این باکتری ها در برابر غلظت های مختلف از نمک فلزات سنگین سولفات روی و سولفات کادمیوم مورد بررسی قرار گرفت.
تنها 40 سویه (33/33%) اشرشیاکلی خالص و جداسازی شد. حداقل تراکم متوقف کننده رشد (MIC) برای نمک سولفات روی mM5/12و برای نمک سولفات کادمیوم میزان mM 10 گزارش شد.
با مقایسه مقاومت سویه های اشرشیاکلی به فلزات روی و کادمیم به نظر می رسد که میزان فلز روی در آب های سطحی مورد بررسی از فلز کادمیم بیشتر است و به دنبال آن میزان مقاومت سویه های اشرشیاکلی در مقابل فلز روی نیز بیشتر است. در نهایت، افزایش فلزات سنگین در آب های سطحی منجر به افزایش مقاومت سویه های اشرشیاکلی به فلزات سنگین می شود.