نقش میانجی گرایانه بی انگیزگی در رابطه باورهای انگیزشی، پیشرفت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی

از آنجا که انگیزه تحصیلی یکی از مهم ترین عوامل در عملکرد تحصیلی فراگیران است، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر باورهای انگیزشی (جهت گیری آینده و ارزش تکلیف و خودکارآمدی) بر بی انگیزگی، پیشرفت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد است.
در این مطالعه توصیفی- همبستگی جامعه آماری دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 95-1394 بودند که 370 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند(220 نفر از دانشگاه فردوسی و 150 نفر از دانشگاه علوم پزشکی). ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (GSE)، انگیزش تحصیلی AMS والراند و فرسودگی تحصیلی ماسلاخ MBI(SS) و جهت گیری آینده و ارزش تکلیف پرسشنامه PISA 2006 بود. برای احراز روایی این پرسشنامه از شیوه تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. برآیندها نشان داد که پرسشنامه برازش پذیرفتنی دارد. ابزار اندازه گیری پیشرفت تحصیلی، معدل دانشجویان بود. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل مسیر استفاده شد.
نتایج نشان داد که جهت گیری آینده (05/0 p<و 27/3-t=) و ارزش تکلیف (05/0 p<و 00/4-t=) قادر به پیش بینی بی انگیزگی تحصیلی در جهت منفی است. خودکارآمدی عمومی در جهت منفی فرسودگی تحصیلی در دانشجویان را پیش بینی می کند (05/0 p<و 23/0-t=). بی انگیزگی در جهت منفی پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند (05/0 p<و 90/2-t=).
با تقویت انگیزه و باورهای انگیزشی (جهت گیری آینده و ارزش تکلیف و خودکارآمدی) می توان پیشرفت تحصیلی در دانشجویان را افزایش و سطح فرسودگی تحصیلی را کاهش داد.