نظریه ی پخش و بازتاب های انقلاب اسلامی ایران بر افغانستان

انقلاب اسلامی ایران به عنوان «نخستین و بزرگ ترین انقلاب مذهبی قرن بیستم میلادی» توانست منجر به درهم شکنندگی نظام تئوری و ساختاری در سطوح ملی، منطقه ای و جهانی شود. انقلاب 1357 ایران با ماهیتی اسلامی و بازتاب های جهانی کوشید تا به مثابه ی یک الگوی انقلابی فرا سرزمینی به محیطی گیرا و تاثیرگذار برای کشورهای مسلمان و غیرمسلمان جهان مبدل گردد. ازاین رو، پژوهش حاضر بر اساس نظریه پخش که الگوی نظری مناسب برای واکاوی بازتاب انقلاب های فرا ملی است، این سوال را طرح نموده که کدام یک از کشورهای اسلامی بیشترین تاثیر را از انقلاب اسلامی ایران پذیرفته است؟ فرضیه ی این پژوهش بدین شرح است که افغانستان نخستین کشور در بین کشورهای اسلامی بوده که بیشترین تاثیر را از انقلاب اسلامی ایران پذیرفته است. نتایج یافته های نوشتار حاکی از آن است که علاوه بر عوامل داخلی، دخالت قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای یکی از موانع اصلی نفوذ هرچه بیشتر انقلاب اسلامی ایران در افغانستان بوده است. تحولات اخیر به ویژه تشدید حضور نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان بر صحت این ادعا می افزاید و از نظر نگارندگان مقاله ، این کارشکنی ها ادامه داشته و بیگانگان هیچ گاه دست از خدشه دار کردن چهره انقلاب اسلامی ایران در افغانستان برنخواهند.