بررسی مولکولی اینتگرون های کلاس I و II در میان ایزوله های اشرشیاکلی جدا شده از عفونت های دستگاه ادراری کودکان بیمارستان امام رضای)ع(شهر کرمانشاه

انتقال ژن های مقاومت دارویی از طریق اینتگرون ها، شایع ترین راه گسترش مقاومت های آنتی بیوتیکی و به دنبال آن، پیدایش گونه های دارای مقاومت دارویی چندگانه (Multidrug resistance یا MDR) است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، تعیین فراوانی اینتگرون های کلاس I و II در میان ایزوله های اشرشیاکلی جدا شده از عفونت های دستگاه ادراری کودکان در کرمانشاه بود.
در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 89 ایزوله ی اشریشیاکلی جمع آوری شد. پس از تایید ایزوله ها با تست های اختصاصی بیوشیمیایی، حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها با روش دیسک دیفیوژن مورد سنجش قرار گرفت. فراوانی اینتگرون های کلاس I و II با استفاده از پرایمرهای اختصاصی آن ها و روش Polymerase chain reaction (PCR) تعیین گردید.
از میان 89 نمونه ی مورد بررسی، 53 ایزوله (3/59 درصد) دارای MDR بود. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آمپی سیلین (4/85 درصد) و کوتریموکسازول (5/68 درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به ایمی پنم (4/12 درصد) و نیتروفورانتوئین (8/16 درصد) مشاهده شد. فراوانی اینتگرون های کلاس I و II به ترتیب 9/71 و 5/3 درصد بود. ارتباط معنی داری بین فراوانی اینتگرون ها و مقاومت به تتراسایکلین و جنتامایسین وجود داشت (050/0 > P).
علاوه بر فراوانی بالای ایزوله های دارای MDR، شیوع اینتگرون های کلاس I در ایزوله های جداسازی شده ی اشرشیاکلی بیشتر بود. در نتیجه، شناسایی فراوانی اینتگرون ها و ارتباط آن ها با الگوهای مقاومت دارویی در ایزوله های باکتریایی ضروری به نظر می رسد.