موانع به کارگیری روش های کنترل درد غیردارویی در بخش مراقبت های ویژه نوزدان

بسیاری از فعالیتها و مداخلات، در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان منجر به درد می شود. درد تکراری و بدون التیام می تواند منجر به عوارض شدید و مضر برای نوزادان شود. تدابیر مربوط به کنترل درد یکی از اقدامات پرستاری و جزء وظایف آنان است. هدف از این مطالعه بررسی موانع بکارگیری روش های کنترل درد غیردارویی در بخش مراقبت نوزادان از دیدگاه پرستاران می باشد.
این مطالعه مقطعی بر روی تمامی پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل (تعداد 57 نفر) به روش سرشماری انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه «محقق ساخته» شامل سه قسمت و با مقیاس سه درجه ای لیکرت سنجیده شد. در این پرشسنامه موانع و راه کارهای پیشنهادی بررسی شد، نمره قابل کسب از پرسشنامه در رابطه با آیتم موانع و مشکلات بکارگیری روش های کنترل درد غیر دارویی 51-17 و در رابطه با آیتم راهکارها 36-12 بوده است.
پرستاران مهمترین موانع در بکاگیری روش های کنترل درد غیردارویی را بترتیب: کمبود پرسنل در هر شیفت کاری (0/6±2/54)، کمبود وقت و بار کاری زیاد (0/6±2/4)، عدم آگاهی از عوارض درد (0/6±0/4) و بالا بودن ساعت کاری و خستگی (0/6±35/2) گزارش نمودند. از مهمترین راهکارهای ذکر شده توسط پرستاران می توان به ترتیب به روتین کردن روش های غیردارویی کنترل درد(0/6±2/63)، برگزاری کلاسهای آموزش مداوم (0/5±2/58)، استفاده از سرپرستاران بعنوان مربی(0/6±0/53) و افزایش تعداد پرستاران در هر شیفت یا در هر بخش(0/5±0/44) را اشاره نمود.
نتایج تحقیق نشان داد که کمبود نیروی پرستاری و عدم آگاهی از عوارض درد از مهمترین علل عدم بکارگیری روش های کنترل درد در نوزادان می باشد.