القاء بیان مداوم سیکلواکسیژناز-2 در رده سلولی سرطان سینه از طریق ترانسفکشن آن ها با پلاسمید pSG5-COX-2

یکی از مشکلات عمده مربوط به شیمی درمانی، بروز مقاومت در برابر داروهای ضد سرطان است. گزارش های اخیر، وجود ارتباط میان بروز سیکلواکسیژناز- 2 (COX-2) (Cyclooxygenase-2) و توسعه فنوتیپ مقاومت چند دارویی (MDR) (Multidrug resistance) را نشان داده اند. COX-2 به طور مداوم در سلول ها بیان نمی شود، بلکه بیان آن توسط سیگنال های التهابی، فاکتورهای رشد و سیتوکین ها در محل التهاب القاء می شود. جهت بررسی ارتباط میان بیان COX-2 و ترانسپورترهای MDR در شرایط in vitro به سلول هایی نیاز است که این پروتئین را به صورت مداوم بیان کنند. این مطالعه با هدف القاء بیان مداوم COX-2 در رده سلولی سرطان پستان انسان MCF7 و MCF7/MX انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی، پلاسمید حاوی توالی COX-2 در سلول های باکتری اشرشیا کولی کلون شد، سپس پلاسمید خالص سازی شده توسط فرآیند لیپوفکشن با کمک معرف فیوژن 6 به رده سلولی MCF7 و MCF7/MX انتقال یافت. در آخر محتوی پروتئینی به دست آمده از سلول های ترانسفکت شده طی فرآیند وسترن بلات جداسازی و بیان پروتئین COX-2 در آن ها مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که سلول های MCF7 ترانسفکت شده ای که نسبت حجم فیوژن 6 به DNA در آن ها 3:1 است و محیط حاوی جنتیسین 24 ساعت بعد از پاساژ به آن ها افزوده شده است، بیش ترین میزان بیان پروتئین COX-2 را داشت. هم چنین در سلول های MCF7/MX نیز بیان COX-2 در سلول های ترانسفکت شده ای که نسبت حجم فیوژن 6 به DNA در آن ها 3:2 بود، نسبت به کنترل افزایش یافت (P<0.05).
استنتاج: در حقیقت سطح بیان ژن مورد نظر بسته به رده سلولی و شرایط کشت متفاوت است و افزایش میزان DNA لزوما منجر به افزایش کارایی ترانسفکشن نمی شود.